پس از رد شدن آلبوم جدید «بنیامین» از سوی شورای موسیقی دفتر موسیقی ارشاد یک جمله عجیب زیر پرونده این آلبوم از سوی مدیران این شورا با خودکار قرمز نوشته شده بود: «این آلبوم ذهن مخاطب را گمراه می کند و فاقد ارزش های هنری است! متاسفیم که گوش جامعه ایرانی به شنیدن چنین محصولاتی عادت کرده است!»

اما مدیرکل سابق دفتر موسیقی با وتوی نظر شورای شعر و با یک تصمیم شخصی در آخرین روز رسمی مدیریتش در این نهاد دولتی، مجوز انتشار آلبوم جدید بنیامین را امضا کرد تا این آلبوم به فاصله یک هفته پس از استعفای مدیر دفتر موسیقی وارد بازار شود.

جملاتی که مدیران شورای شعر دفتر موسیقی زیر پرونده این آلبوم نوشته بودند این روزها و پس از انتشار این آلبوم هر روز مورد استفاده منتقدین آلبوم قرار می گیرد و جملاتی چون «واقعا اعضای شورای شعر راست می گفتن!» بارها و بارها در فضای مجازی دیده و شنیده می شود.

اما به راستی دلیل اصلی این موج منفی علیه آلبوم جدید بنیامین چیست؟
چند روز پیش از انتشار آلبوم 94، بنیامین در یک نشست خبری جملات قاطعی را در حمایت از آلبوم جدیدش به رسانه ها گفت: «این آلبوم بدون شک بهترین آلبوم من است. اعتقاد دارم که در مبحث همه گیری اجتماعی، توانایی این را دارد که بار دیگر موفقیت آلبوم اول من را تکرار کند. از 9 قطعه تشکیل شده است و فرید احمدی و محمد مجرلو ارکان اصلی تنظیم و ترانه های آن هستند.»

موضع گیری محکم بنیامین درباره آلبوم جدیدش باعث شد خیلی ها با انرژی و ولع ویژه ای سراغ این آلبوم بروند و با هیجان بالایی آن را گوش کنند. استفاده از ترانه های انگلیسی، یک خواننده جوان که انگلیسی می خواند و از اعضای گروه بنیامین است، ریتم های شاد و تند و اکثریت دادن به ترانه های شاد و «مهمانی طور»، همه و همه شاخصه هایی بودند که بنیامین سعی کرده بود در آلبوم جدیدش به آنها بپردازد.

قطعه «بارانا» هم که بار دیگر قرار بود حضور دختر محبوب و پرطرفدارش را در آلبوم، پررنگ تر جلوه دهد، باعث شد خیلی ها از همان ابتدا خودشان را برای شنیدن یک اثر مدرن آماده کنند. این انتظارها تا اواخر آلبوم ادامه داشت اما خیلی ها اعتقاد دارند بنیامین در آلبوم جدیدش بیش از حد سعی کرده متفاوت باشد، تفاوتی که در اجرا فاصله چندانی با فاجعه ندارد.

انتقادات به اشعار این آلبوم کشنده تر است. فرید احمدی همیشه انتخاب بنیامین بوده و هست اما شدت انتقادات از اشعار این آلبوم بیش از حد بالاست و از این بخش به عنوان نقطه ضعف اصلی اثر نیز یاد می شود. شاعری که همیشه ساده نویسی اش در ترانه مورد توجه بود و انگار این بار او نیز از آن سوی بوم افتاده و حالا در پرتگاه انتقادات، باید از خود دفاع کند.

او ولی در چند جمله خودش را تبرئه می کند: «معمولا تلاش من این است که ساختار ترانه به گونه ای باشد که اگر کسی بعدا شنید نگوید این کاش ترانه را به شکل دیگری بیان می کرد یا ای کاش یک بیت اضافه می شد.

سعی می کنم لوکیشن و اتمسفری که در ترانه وجود دارد از ابتدا تا انتها حفظ شود و یکدست باشد. به همین دلیل اکثرا می گویند که ترانه ها سناریو دارند و کلا سعی می کنم پراکنده گویی نکنم.

گاهی اوقات ترانه هایی را می شنوید که به راحتی می توانید ابیات را جابجا یا چند بیت به آن اضافه یا حذف کنید. یعنی در برخی ترانه ها طرح ریزی نمی شود که کدام بیت کجا خوانده شود و چه روندی را طی کند تا به انتها برسد.

من تمام تلاش خودم را کرده ام که این مسائل را در ترانه های آلبوم 94 هم رعایت کنم. یعنی آن حال و هوای ترانه ها بر هم نخورد و نه چیزی اضافه و نه چیزی کم باشد.»

DNA بنیامین در آلبوم جدیدش کمرنگ شده
اتفاقی که در آلبوم 88 هم به شدت به آن اشاره شد، یعنی تلاش بنیامین برای دوری جستن از فضا و سبکی که خودش مبدع آن بود، باعث شد انتقادات از او بالا بگیرد و آن آلبوم سرنوشت خوبی را در پی نداشته باشد؛ اتفاقی که در آلبوم سوم و با توجه به اتفاقات دلخراشی که بنیامین دچارشان شده بود چندان به چشم نیامدند ولی حالا این «خلاقیت زیاد» باعث تحیر و سردرگمی شنونده آلبوم 88 شده است.

شنونده ای که حتی می تواند مخاطب و دو آتشه بنیامین باشد ولی این آلبوم را دوست ندارد؛ آلبومی که شبیه کاراکتر همیشگی بنیامین نیست...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: