همه می خواهند بشریت را عوض کنند، دریغا که هیچکس در این اندیشه نیست که خود را عوض کند.

تقریبا همیشه مقدرات شومی در کمین کسی است که به حد کمال برسد. چه کمال زیبایی جسمی چه کمال وسعت روحی. در سرتاسر تاریخ نگاه کنید، نصیبِ پادشاهان همین مقدرات شوم بوده. بهتر است که آدم از مصاحبت با این طبقه احتراز کند. زشت‌ها و احمق‌ها آخر و عاقبتشان در این دنیا همیشه بهتر بوده است. همه‌جا راحت می نشینند، خمیازه می‌کشند. اگر از درک افتخار محرومند، لااقل طعمِ نامطبوع شکست و محرومیت را هم نمی‌چشند.
زندگی آرامی دارند. در مقابل حوادث خونسردند. غم و غصه در دلشان راه ندارد. بخت کسی را سرنگون نمی‌کنند و کسی هم درصدد نیست پشت پا به آنها بزند.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ، ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ شکرانه ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ. ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ. پایان آدمیزاد نه رفتن یار است نه تنهایی؛
آدمی آن هنگام تمام می‌شود که دلش پیر شود.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ، ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ شکرانه ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ. ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ. پایان آدمیزاد نه رفتن یار است نه تنهایی؛
آدمی آن هنگام تمام می‌شود که دلش پیر شود.

خوب است که بر این سیّاره
همیشه کسی هست که به کس دیگری فکر می کند
شک نکنید، فکر بکنید!
همین حسِ آرامِ خوشایند است
که قدم های آدمی را
در امتدادِ صبح استوار می کند.